بهرام سلطانی
8 ژانویه 2024- 18 دی 1402
این مقاله خلاصه تحقیقی در خصوص نقشه مخرب اسرائیل با همکاری گسترده آمریکا و برخورداری از حمایت دولتهای غربی خصوصا بریتانیا ، فرانسه ، آلمان…..در خاورمیانه و خصوصا در مورد مردم بی دفاع فلسطین بوده. متاسفانه ارائه بحث جامع و منابع در مورد این موضوع در این مقاله خلاصه امکان پذیر نیست و سعی میشود که در آینده به مسائل مختلف در این زمینه پرداخته شود.
این مقاله در ارتباط با حملات گسترده دولت آپارتاید اسرائیل و ارتش تا به دندان مسلح و با حمایت قدرتهای غربی آن به مردم بی دفاع غزه از 7 اکتبر 2023 بوده که نتیجه آن تاکنون به کشتار هزاران کودک، زن و پیر و جوان… منجر شده.
قبل از ارائه این خلاصه اشاره شود که این مقاله بر علیه مردم اسرائیل و یا یهودیان نبوده چرا که بسیاری از آنها یا به دلایل انسانی و یا وابستگی به گروه های مترقی و چپ نه تنها مخالف سیاستهای اشغاگرانه و سرکوبگرانه دولت اسرائیل بوده، بلکه در دفاع مردم و خواستهای فلسطینیها همواره در صف مقدم قرار دارند. شخصا، مواضع و اقدامات چندین شخصیت آکادمیک و فعال حقوق بشر اسرائیلی را که با برخی ار آنها در ارتباط بوده و هستم، در دفاع از حقوق مردم فلسطین، ستایش میکنم.
نکته دیگر اینکه سیاستهای ضد مردمی جمهوری اسلامی در چند دهه اخیر نمیتواند و نباید مانع بیان عملکرد غیر انسانی دولت اسرائیل، آمریکا و سایر قدرتهای غربی در فلسطین، عراق، لیبی، یمن و آفریقا و …..شود. نگارنده حداقل در دو مورد خاص نقض حقوق بشر و فساد مالی در ایران چه در دوره پهلوی و چه در چهار دهه اخیر در حد امکان گزارش های مشروح و تحقیقی چه به صورت کتاب و یا مقاله به زبان انگلیسی نوشته که تنها برخی از آنها به فارسی ترجمه شده (ترجمه کارهای انجام شده در حد امکان داشتن وقت در آینده منتشر میشود). لازم دیدم به این موضوع اشاره کنم چون نگاه یک جانبه اپوزیسیون ایرانی خارج کشور در چهل سال اخیر و عدم اعتماد مردم داخل کشور به کلیه سازمانها، گروهها، دستجات و مخالفان حکومت در خارج کشور به خوبی آشکار است. نادیده گرفتن جنایات قدرتهای غربی و اسرائیل یک مشکل جدی اپوزیسیون خارج کشور بوده و با کمال تاسف شخصا معتقدم هیچ آینده ای برای این اپوزیسیون در ایران وجود ندارد و راه رفتن در مسیر قدرتهای غربی و اسرائیل در چهل سال اخیر شانس اپوزیسیون خارج کشور را به عنوان جایگزین جمهوری اسلامی تقریبا به صفر رسانده.
در خصوص موضوع اصلی این مقاله بطور اجمالی به هفت موضوع زیر پرداخته میشود.
۱- شروع پروسه تشکیل دولت برای قوم یهود از سال 1916 و نه 1948
بر خلاف منابع غربی و باور عمومی، تاسیس دولت اسرائیل و اشغال سرزمینهای مردم فلسطین و واگذاری به قوم یهود نه از سال 1948 (بر مبنای تصمیم قدرتهای غربی و رای گیری در سازمان ملل) بلکه در سال 1916 بر اساس توافق بین دولت بریتانیا و فرانسه گرفته شد. در واقع بر اساس منابع موثق تاریخی از سال 1916 زمانی که سرزمین فلسطین از سلطه حاکمیت امپراتوری عثمانی خارج و تحت کنترل دولت بریتانیا قرار گرفت، موضوع ایجاد “یک مأمن و محل سکونت برای قوم یهود در فلسطین ” (پانوشته ۱) و واگذاری و اشغال اراضی مردم فلسطین به نفع قوم یهود گرفته شد. درست بهمین دلیل در سال 1917 “بیانیه معروف بالفور” از جانب وزیر خارجه وقت بریتانیا (آرتور بالفور) (پانوشته ۲) در نامه ای رسمی به “لرد روچیلد” ثروتمند معروف اسرائیلی و بریتانیایی (پانوشته ۳) رسما حق سکونت و اشغال اراضی فلسطینی ها صادر شد. (همچنین میتوان به وب سایت “پروژه بالفور” که توسط “ونسان فین” در اسکاتلند مدیریت میشود، مراجعه کرد – پانوشته ۴)
پس از تصمیم واگذاری سرزمینهای مردم فلسطین در سال 1917 از طرف بریتانیا به اشغالگران اولیه اسرائیلی (کولن ها- پانوشته ۵)، با تشکیل “کمیسیون پیل” (پانوشته ۷) یک قدم دیگر در جهت ایجاد مسیر قانونی کردن اشغال سرزمینهای فلسطینی برداشته شد. لازم به ذکر است که. در اواخر نوامبر 1947 اشغالگران اولیه اسرائیل (کولن ها) با وجود اینکه یک سوم جمعیت فلسطین آن زمان را شامل می شدند فقط 6 درصد از سرزمینهای فلسطین کنونی را در اختیار داشتند. ولی بعد از تصمیم و رای گیری قدرتهای غربی در سال 1347 و بطور رسمی در 1348 در سازمان ملل، صاحب 56 درصد اراضی فلسطینی شدند. در ماه مه 1948 از جمعیت یک و نیم میلیونی عرب و مسیحی فلسطینی تنها 150.000 در فلسطین اشغالی ماندند و حدود یک میلیون و 300.000 فلسطینی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده و بعنوان آواره در غزه، کشورهای عربی همسایه (خصوصا اردن) و غیره ساکن شدند. به دلیل محدودیت در این مقاله خلاصه، بحث در این خصوص را به همین مختصر اشاره تاریخی خاتمه میدهم ولی علاقمنداندن میتوانند به آرشیو دولت بریتانیا و سایر منابع رسمی و کتب تاریخی مستند در این زمینه مراجعه کنند. علاوه بر منابع غربی، برخی منابع موثق فلسطینی از جمله کتاب “زیستن در غزه” که شامل مصاحبه های جراح فرانسوی دکتر کریستوفر اوبرلن” با “دکتر محمد ال رنتنسسا” شامل تاریخچه مختصر در اشغال سرزمینهای فلسطینی ها توسط اسرائیل بوده (پانوشته ۷).
۲- گسترش اشغال اراضی فلسطینی ها از 1967
از سال 1967 به دنبال جنگ شش روزه و حمله اسرائیل به مصر، سوریه و اردن، اسرائیل بطور گسترده و برنامه ریزی شده به اشغال اراضی فلسطینی اقدام کرد. ابتدا با اشغال بخش وسیعی از کرانه باختری و باریکه غزه و اورشلیم شرقی (پانوشته ۸) علاوه بر بخش سینایی کشور مصر و بخش (جولان سوریه) و از سال 1977 با اشغال بخشهای وسیعی از سرزمینهای فلسطینی ادامه یافت. دولت افراطی “بنیامین نتانیاهو” علیرغم توافق “اسلو یک در 1994” و”اسلو دو در 1995″ و محکومیت پیاپی اسرائیل در مجمع عمومی سازمان ملل، از هنگام رسیدن به قدرت در 2009 رفته رفته به اشغال اراضی مردم فلسطین و ساخت {کولنی) ادامه داده. در همین جا اشاره شود که توافق (اسلو) چه در 1994 و چه در 1995 ورق پاره ای بیش نبود. متاسفانه سازمان آزادی بخش فلسطین و در راس آن شخص یاسر عرفات در یک حرکت پر از اشتباه و کاملا حماقت آمیز حاکمیت اسرائیل را علیرغم تمام وقایع تاریخی گذشته و اشغال فلسطین، به رسمیت شناخت. در حالی که در قبال آن دولت اسرائیل به هیچ یک از وعده های خود برای تشکیل دولت مستقل فلسطین و واگذاری بخشی از سرزمینهای اشغالی فلسطینی نه تنها عمل نکرد، بلکه با گسترش اراضی اشغالی به سیاست آپارتاید خود به صورت برنامه ریزی شده با کمک غرب و خصوصا آمریکا ادامه داد. این موضوع نشان میدهد که حتی رهبران برجسته و مردمی فلسطین مانند یاسر عرفات و سازمان های مردمی نظیر سازمان آزادی بخش فلسطین چگونه ناخواسته بر خلاف منافع مردم خود عمل کردند. چطور میتوان قبول کرد که این سازمان پرافتخار به لحاظ سیاسی، نظامی و با برخورداری از رهبری برجسته آن گول وعدهای توخالی دولت آمریکا و اسرائیل را خوردند. در واقع با امضای (توافق اسلو) و بدون ضمانت اجرایی سازمان ملل برای زمان بندی وعده های اسرائیل، میتوان گفت که این سازمان و رهبری آن (چه یاسر عرفات درگذشته و چه محمود عباس بعد از آن) با این اشتباه ناخواسته یکی از بزرگترین خیانتهای سیاسی را به خلق خود یعنی فلسطینی ها انجام دادند. به طور قطع میتوان گفت که ایجاد سازمان (حماس) در دهه 1990 و سایر گروه های اسلام گرا در دهه 2000 نتیجه شکست سیاستهای سازمان فتح و اعتماد به غرب ، آمریکا و اسرائیل بوده. نارضایتی گسترده ساکنان بخش فلسطینی تحت رهبری خودگردان فلسطین در سه دهه اخیر و انفعال و فساد مالی رهبران سازمان فتح و چشم دوختن به غرب و آمریکا در سی سال اخیر کاملا مشهود و آشکار است. بدون وارد شدن به این بحث بد نیست اشاره شود که این مورد در خصوص اپوزیسیون ایرانی خارج کشور نیز کاملا صدق میکند. به این مسأله بطور اجمال در بخش (۷) زیر پرداخته میشود.
۳- سرپیچی اسرائیل از اجرای ده ها قطعنامه سازمان ملل در طول چند دهه اخیر با چراغ سبز آمریکا، بریتانیا، فرانسه و سایر قدرتهای غربی
دولت اسرائیل از هنگام تاسیس برنا مه ریزی شده توسط بریتانیا و سایر قدرتهای غربی در 1948، صدها بار در مجامع رسمی جهانی از جمله شورای امنیت، مجمع عمومی سازمان ملل و شورای حقوق بشر این سازمان و سایر مراکز حقوق بشر محکوم شده. اما اسرائیل حتی در یک مورد به اجرای مفاد قانونی بین الملل در طول 70 سال اخیر تن نداده است. این صدها مورد محکومیت علاوه بر صدها موارد دیگر است که بدلیل “وتو” دولتهای غربی خصوصا آمریکا، بریتانیا و فرانسه، در خصوص محکومیت اسرائیل در سازمان ملل ، حتی امکان درج این محکومیت در گزارشات رسمی این نهاد بین المللی میسر نشده است.
در این نوشته خلاصه ، تنها به چند مورد زیر که بیانگر سرپیچی اسرائیل در زمینه اجرای قوانین بین المللی، اشاره میشود.
– از سال 2013 ، دولت آپارتاید اسرائیل حداقل در 45 بیانیه شورای حقوق بشر (پانوشته ۸) محکوم شده. قابل ذکر است که از هنگام تاسیس این شورا در سال 2006 ، دولت اسرائیل به تنهایی بیش از تمامی کشورهای دیگر جهان محکوم شده ولی تاکنون هیچگونه تاثیری در سیاستهای ضد مردمی دولت اسرائیل نداشته
– تنها در سال 2020 ، دولت اسرائیل ، 17 بار در مجمع عمومی سازمان ملل محکوم شده. در مقام مقایسه با تمامی کشورهای جهان ، می توان گفت که فقط 6 کشور دیگر شامل چنین محکومیتی در سطح بین المللی در سال 2020 شده اند.
– بر اساس چندین قطعنامه خصوصا فطعنامه 2334 که در سال 2016 به تصویب رسید، اشغال اراضی و ساخت و ساز مسکن توسط اسرائیلی ها غیرقانونی بوده. این قطنامنه با 14 رای مثبت و یک رای ممتنع آمریکا به تصویب رسید. علیرغم تصویب این قطعنامه در مهمترین نهاد بین المللی، دولت اسرائیل از سال 2016 تا کنون بخشهای وسیعی از اراضی محدود ساکنان فلسطینی را اشغال و به اسرائیلی ها واگذار کرده.
– حمایت آمریکا از دولت آپارتاید اسرائیل فقط به کمکهای نظامی (حدود 4 میلیارد در سال به اضافه موارد خاص نظیر جنگ کنونی که دولت آمریکا کمک نظامی 14 میلیاردی برای اسرائیل از گنگره درخواست کرده) و مالی محدود نمی شود. در زمینه سیاسی، دولت آمریکا حداقل در 42 مورد قطعنامه های شورای امنیت را در خصوص محکومیت اسرائیل ” وتو” کرده.
برای نمونه از موارد سرپیچی اسرائیل با حمایت آمریکا از کلیه قوانین و مرامنامه های بین اللملی میتوان به قطعنامه اخیر مجمع عمومی سازمان ملل در 28 اکتبر 2023 در خصوص اشغال غیر قانونی اسرائیل در سرزمینهای فلسطین اشاره کرد. براساس این رای گیری 121 کشور شامل برخی کشورهای غربی بنفع این قطعنامه ، 14 کشور رای منفی (پانوشته ۱۰) و 45 کشور رای ممتنع دادند. با توجه به نتیجه این رای گیری بطور قطع میتوان گفت که اسرائیل با حمایت آمریکا در چهار دهه اخیر بر علیه کلیه کشورهای جهان عمل نموده. دهها نمونه دیگر از عملکرد اسرائیل و حمایت آمریکا با “وتو” خود در عدم اجرای قوانین و تصمیمات شورای امنیت درآرشیو سازمان ملل قابل ملاحظه میباشد.
۴- کارنامه کاملا سیاه سیاست های ضد انسانی و آپارتاید دولت اسرائیل در زندانها و سرزمینهای فلسطین
غیر از سرپیچی اسرائیل از قوانین بین المللی که بطور خلاصه در بخش (۳) بالا به آن اشاره شد، موضوع دیگر کارنامه به غایت سیاه اسرائیل در زندانهای خود و سرکوب فلسطینیان در سرزمینهای بظاهر تحت کنترل “جنبش فتح و بخش خود گردان” بوده. بر اساس آمار شورای حقوق بشر سازمان ملل، سازمانهای حقوق بشر اسرائیلی و فلسطینی و غیره ، قبل از بحران 7 اکتبر گذشته، بیش از 7000 فلسطینی از کودک، زن، جوان و سالخورده به دلایل سیاسی و امنیتی دستگیر و در زندانهای اسرائیل بسر میبردند. در این مقاله خلاصه، تنها به آمار بسیار دقیق و منبع موثق و بی طرف در داخل اسرائیل، مرکز اطلاعاتی حقوق بشر اسرائیل (ب،تس لوم – پانوشته ۱۱ ) اشاره می شود. بر اساس این آمار بسیار دقیق که در 7 سپتامبر 2023 یعنی درست یک ماه قبل از حمله سازمان “حماس” به اسرائیل از این منبع استخراج کردم تعداد 147 کودک بدلایل امنیتی و سیاسی و 26 کودک بطور غیر قانونی در زندانهای اسرائیل بسر میبردند. حدود 33 تا 40 زندانی زن فلسطینی در همین سالهای اخیر بدلایل امنیتی و سیاسی در زندانهای اسرائیل زندانی هستند (منبع “میدل ایست مانیتور”- پانوشته ۱۲). از هنگام شروع درگیری 7 اکتبر گذشته، ببش از 2000 فلسطینی در اراضی کرانه باختری و اورشلیم که به ظاهر تحت کنترل “جنبش فتح ” بوده و ربطی به غزه و سازمان حماس نداشته، دستگیر و غالبا بدون هیچ گونه حکمی در زندانهای اسرائیل بسر میرند. (سایت حقوق بشر سازمان ملل پانوشته ۱۳). بر اساس همین منبع حقوق بشر سازمان ملل، از 7 اکتبر تا 2 نوامبر گذشته، 132 فلسطینی شامل 41 کودک در همین اراضی کشته شده اند. 124 تن از آنها توسط نیروهای پلیس و ارتش اسرائیل و 8 تن بوسیله “کولن ها ” بقتل رسیدند. و با کمال تاسف این رقم هر روزافزایش مییابد. بسیاری از منانع حقوق بشر سازمان ملل از کشته شدن یک کودک در هر 10 دقیفه و اخیرا در هر 6 دقیقه در غزه گزارش می دهند. به همین دلیل دبیر سازمان ملل در یک بیانیه و نطق رسمی وضعیت غزه را “به گورستان کودکان” تشبیه کرد (پانوشته ۱۴ و “خبر گزاری رویتر” از میان دهها منبع موجود دیگر ).
بد نیست آن دسته از به اصطلاح مخالفان جمهوری اسلامی که در لباس فعال حقوق بشر، روزنامه نگار و غیره که به دیدار و جلسه با وزیر اطلاعات (در واقع وزارت جاسوسی) دست راستی و نژادپرست اسرائیل در سپتامبر 2022 که در “مجلس لردها” در لندن رفتند به این منابع حقوق بشر اسرائیل نیز مراجعه کنند که دولت آپارتاید اسرائیل از جمهوری اسلامی دست کمی نداشته. چندین عکس از این افراد و همچنین عکسهای رضا پهلوی و همسر او به همراه نخست وزیر فاشیست اسرائیل در سایت وزارت اطلاعات اسرائیل موجود است (پانوشته ۱۵). آندسته از ایرانیان که همکاری برخی از به اصطلاح روزنامه نگاران دوران پهلوی با ساواک را بیاد دارند، می توانند عکس برخی از آنها را در کنار وزیر دست راستی اسرائیل مشاهده کنند. البته این افراد در 45 سال اخیر در سایتها، تلویزیونهای فارسی زبان وابسته به غرب و سلطنت طلب و غیره حضور گسترده داشته و دارند. (از جمله تلویزیون”اینتر نشنال”).. کار به جایی رسیده که حتی سایت هایی نظیر بی بی سی نیز به دلیل رسوایی این افراد، از ذکر نام و خبر در خصوص آنها خوداری می کنند. یکی از این افراد که خود را نزدیک به خانواده پهلوی وانمود میکند قبل از تعطیل شدن رادیو فارسی اسرائیل همکار دائمی آن بوده و در دستگاهای اطلاعاتی اسرائیل از او بعنوان” فرد خودی” یاد میشود (قرار گرفتن این فرد در کنار وزیر اسرائیلی در یک جمع 40 و 50 نفره در عکس ها نیز حاکی این پیام است) . جالب اینکه این فرد همین نقش را در گذشته در دستگاهای عربستان سعودی نیز بعهده داشته. به طور قطع می توان گفت که وجود این مسائل به جمهوری اسلامی امکان می دهد که تا میتواند واقعیات جامعه را بنفع خود ارایه دهد. مقصر اصلی به اصطلاح اپوزیسیون خارج کشور است که در 40 و 50 سال اخیر هنوز نتوانسته یک خانه تکانی جدی انجام داده و رفته یا در دامان غرب یا اسرائیل و یا با دریافت جایزه حقوق بشر و یا کمک های مالی ماهانه در سایه کشورهای غربی، ایجاد هر گونه اعتماد مردم محروم داخل کشور را سالهاست از دست داده.
۵- همکاری تنگاتنگ “ساواک و موساد” و نیز “سی آی آ ” و ک گ ب (اف اس ب) در نابودی ایران و ایرانی در 60 سال اخیر
در این نوشته خلاصه، امکان بررسی روابط گسترده “ساواک و موساد” ، “سی آی آ ” و ک گ ب (اف اس بی) در نابودی ایران و ایرانی در 60 سال اخیر امکان پذیر نیست و در کتاب و نوشته مفصلی به آن پرداخته میشود. در این نوشته خلاصه، تنها میتوان بطور اجمال به رابطه ساواک و موساد اسرائیل اشاره کرد. با این وجود در این نوشته برخی منابع تحقیقاتی غربی در خصوص رابطه “ساواک،، موساد و سی ای ا “ درآخر ذکر شده است (پانوشته ۱۶)
قبل از انقلاب اسلامی سال 1357 و حتی بعد از آن، این موضوع در بین مخالفین حکومت پهلوی به عنوان یکی از مسائل سیاسی با اهمیت محسوب میشد بدون انکه مدرک، سند و یا اظهار نظر رسمی ارائه شود. البته این مساله بدلیل مخفی نگه داشتن این رابطه توسط حکومت پهلوی و هم چنین ترس از افکار عمومی نیز مربوط میشد. اخیرا وزارت امور خارجه اسرائیل علیرغم تاخیر بسیار، بخشی از اسناد مربوط به روابط ایران و اسرائیل که شامل ده هزار سند بین سالهای 1353 و 1379 بوده، از طبقه بندی سری خارج کرده که در آرشیو وزارت خارجه اسرائیل با کمی مخفی کاری (چون برای دستیابی مدارک باید وقت کافی صرف کرد و به سادگی در سایت در هنگام جستجو در دسترس نیست ) منتشر نموده. جالب توجه اینکه ، بر خلاف روابط اسرائیل با سایر کشورها که در زمان معمول و نسبتا بطور متعارف منتشر میشود. روابط با حکومت پهلوی تاکنون مخفی نگاه داشته شده. باز هم اشاره شود که این مدارک بطور مشروح به جزییات در مورد کمک سازمان موساد و یا سایر ارگانهای پلیسی اسرائیل در ایجاد و همکاری با ساواک، پلیس حکومت پهلوی نمی پردازد. ولی میتوان نکات قابل توجهی را از آنها دریافت. بعنوان مثال در یک گزارش به تاریخ 28 سپتامبر 1979، سفیر وقت اسرائیل در ایران (“اوری لوبرانی “- پانوشته ۱۷) به وزارت خارجه خود اطلاع میدهد که بدنبال تظاهرات گسترده ضدحکومتی در ایران با شاه ملاقات داشته. هنگامی که شاه از این سفیر سؤال میکند که در طول خدمت خود چه کارهایی انجام داده این سفیر به رابطه خود با رئیس ساواک، وزیر دربار و ارتشبد حسن طوفانیان معاون وقت وزارت دفاع (مامور خریدهای نظامی از خارج خصوصا از آمریکا و اسرائیل) اشاره میکند. در فرصت مناسب میتوان توضیحات بیشتر در خصوص همکاری تنگاتنگ “ساواک و موساد ” ارائه نمود. بی جهت نیست که به عنوان مثال پرویز ثابتی از سران برجسته ساواک و برخی از اعضای مهم ساواک حتی قبل از سقوط رژیم پهلوی و خروج شاه از ایران به اسرائیل رفتند و در طول 40 سال اخیر به طور قطع با برخورداری از امکانات فراوان در سایه مسئولان قبلی خود به زندگی رقت بار و خیانت بار ادامه می دهند. این دسته حتی به حکومت پهلوی و شخص شاه نیز خیانت کردند چون چندین ماه قبل از خروج اجباری او به طور مخفیانه از ایران خارج و به اسرائیل پناه بردند.
۶- حکومت پهلوی در چنگال غرب و اسرائیل از زبان شاه و وابستگان او
این مقاله خلاصه ای از رشته گزارشات تحقیقی در خصوص ایران، منافع آن و نابودی بهترین نیروهای انسانی بوده که در فرصت مناسب، تحت عنوان “مسئولیت” تهیه و منتشر میشود. در اینجا به دلیل مسائل جاری تنها به موضوع طرح شده پرداخته شده.
در این مقاله خلاصه امکان پرداختن کافی به رابطه تنگاتنگ حکومت پهلوی با اسرائیل و اینکه به اسرائیل وجود ندارد. تنها به یک نقل قول از شخص شاه در یک مصاحبه قبل از سقوط رژیم اشاره میشود که بسیار قابل توجه است. بسیار مهم است اگر فرزند شاه و هواداران او و آنهایی که به اسرائیل و آمریکا چشم بسته اند به این مصاحبه گوش کنند. من به دو دلیل ترجمه این گفتگو را در اینجا ذکرنمی کنم. اول اینکه در این مقاله خلاصه، چنین امکانی نیست. دوم اینکه ترجیح بر آن است که علاقمندان خود مستقیما به اظهار نظر شاه در خصوص اسرائیل و میزان نفوذ آن در آمریکا گوش دهند.
این مصاحبه در برنامه 60 دقیقه ای “مایک والاس” خبرنگار معروف آمریکایی در تاریخ 24 اکتبر 1976 در تهران انجام شده. در پانوشته ۱۶ که در آخر این مقاله آمده، حوانندگان می توانند به بخش مهم این مصاحبه که حدود 13 دقیقه است و از نظر نگارنده استثنایی بوده، گوش کنند که چگونه شاه در خصوص عدم اعتماد به اسرائیل و آمریکا و همچنین حقوق فلسطینی ها و موضوع ساواک اظهار نظر میکند. بد نیست که فرزند او که اخیرا به اسرائیل سفر کرده و با مسئولان دست راستی و فاشیست ترین بخش جامعه اسرائیلی (نخست وزیر بنیامین نتانیاهو ، وزیر اطلاعات…) جلسه و گفتگو داشته به سخنان پدر خود گوش کند. اقدام رضا پهلوی و تمام افرادی که به دولت اسرائیل، آمریکا، قدرتهای غربی … دلبسته و چشم دوخته اند، نتیجه ای جز انزجار بیشتر نیروهای مردمی داخل کشور از آنها نداشته. بالطبع جمهوری اسلامی از این دیدارها و اقدامات غیر مسؤلانه بسیار استقبال میکند تا به مردم داخل کشور نشان دهد ببینید که مخالفان رژیم، در واقع از چه قماشی هستند.
۷- اپوزیسیون ایرانی خارج کشور و دلبستگی به غرب
بدون آنکه بطور مفصل وارد این بحث شویم میتوان به عملکرد سازمانها و احزاب مخالف حکومت ایران در خارج نیز اشاره کرد که خواسته و یا از روی اجبار (چون گزینه دیگری برای خود در پیش رو باقی نگذاشته اند)، در اینجا مواردی را بیان کرد. نگاه به غرب و دور افتادن از اهداف مردمی یکی از موانع اصلی این اپوزیسیون در 40 سال اخیر بوده.
برای نمونه می توان به نادیده گرفتن جنایات قدرتهای غربی و اسرائیل اشاره کرد که یک مشکل جدی اپوزیسیون خارج کشور بوده. به همین دلیل با کمال تاسف شخصا معتقدم هیچ آینده ای برای اپوزیسیون خارج در ایران وجود ندارد و راه رفتن در مسیر قدرتهای غربی و اسرائیل در چهل سال اخیر شانس اپوزیسیون خارج کشور را به عنوان جایگزین جمهوری اسلامی تقریبا به صفر رسانده. این موضوع را نه در حال حاضر بلکه در چند دهه اخیر با ارائه استدلال و تجزیه و تحلیل بر مبنای تحقیقات و مشاهدات و توجه به تمام مواضع گروه ها نوشته ام. مجددا تاکید کنم که حتی اگر به فرض روزی این اپوزیسیون با کمک غرب و اسرائیل بتواند جمهوری اسلامی را تضعیف و یا ساقط کند نتیجه ای مطلوبی برای این اپوزیسیون بجز به دست گرفتن قدرت در سایه و کنترل غرب و اسرائیل نخواهد داشت. در واقع قدرتهای غربی اساسا چنین امکانی به اپوزیسیون خارج کشور نمی دهند که به ایجاد یک حکومت مردمی و دمکرات آنهم در کشوری نظیر ایران بدلیل وضعیت خاص منطقه خاورمیانه اقدام کنند مگر در چارچوب یک طرح و برنامه ریزی غربی و اطاعت از تمام خواسته های غرب و اسرائیل. نیازی به بحث و جدل نیست ” اگر اپوزیسیون ، گروهها و اشخاص مدعی اپوزیسیون خارج کشور تنها یک مورد و مثال ارائه کنند که در کجای دنیا قدرتهای غربی و اسرائیل از ایجاد دولت دمکرات و مردمی حمایت کرده اند که در شرایط فعلی بتوان به این فرضیه در ایران چشم امید داشت؟ مثال کشورهای ذکر شده در بالا و موضوع مردم فلسطین که بحث اصلی این مقاله بوده، به خوبی نشان دهنده سیاستهای ضد مردمی غرب و در برخی موارد شرق بوده و این مسیر بیراهی است که جز سرافکندگی و سرخوردگی بیشتر و دور شدن هر چه بیشتر اپوزیسیون خارج کشور از آرمانهای مردمی در بر نخواهد شد. هنگامی که قدرتهای غربی و در راس آنها آمریکا با وجود تمام مدارک حقوقی و شواهد و زیر پاگذاشتن تمامی قوانین بین المللی توسط اسرائیل، با تمام قوا به کمک دولت آپارتاید آن و بر خلاف مخالفت میلیونها شهروند کشورهای خود و در جهان عرب، می پردازند، چگونه می توان چشم به این قدرتها برای برقراری دموکراسی بر مبنای موازین اولیه حقوق بشر دوخت؟ از جانب دیگر برخی از ایرانیان خارج کشور سالهاست در لباس به اصطلاح ملی و یا مذهبی، سلطنت طلب و جمهوریخواه با استفاده از امکانات مادی و تبلیغاتی که غرب برای تضعیف جمهوری اسلامی بطور گسترده فراهم کرده در جهت منافع شخصی خود و به اسم دفاع از حقوق مردم داخل کشور به فعالیت شبانه روزی در رسانه های فارسی زبان وابسته به غرب مشغولند. این هم شد مبارزه برای مردم ؟
چگونه میتوان در عرض دو دهه، از طرفداری جمهوری اسلامی، به محمد خاتمی، به اکبر هاشمی رفسنجانی، به حسن روحانی، به حسین موسوی و در مراحل بعدی در برخی موارد به دکتر شاپور بختیار و به رضا پهلوی و سلطنت طلب روی آورد؟ درست است که فضای مغشوش و تاریک در اپوزیسیون خارج کشور و خصوصا وجود سانسور گسترده در رسانه های فارسی زبان (که درب ورودی آنها فقط برای تعدادی محدود از این نوع به اصطلاح ایرانی باز است) و نیز رسانه های غربی مخالف جمهوری اسلامی این امکان را برای این افراد در چهل سال اخیر فراهم کرده، ولی این افراد آیا ذره ای شرم در خود احساس نمی کنند که چگونه میتوان این همه تناقض و فرصت طلبی را بنام مردم محروم داخل ایران با برخورداری از امکانات دولتهای غربی و سازمانهای وابسته آن در انظار عمومی به نمایش گذارد. رسانه های فارسی زبان وابسته به غرب و فرصت طلبی این افراد یکی از دلایل تبلیغات جمهوری اسلامی و نادیده گرفتن حقوق اولیه مردم داخل کشور بوده. به این مسئله در فرصت مناسب با ارائه مدارک و استدلال پرداخته میشود.
این انتقاد شامل دستجات ملی و مذهبی و بسیاری دیگر که با ایجاد دکان های حقوق بشر برای مطرح بودن با دریافت جوایز و کمک های مالی از دولتها و سازمانهای غربی، بی اعتباری خود را در نزد مردم محروم داخل ایران را به نمایش می گذارند. آنها تنها به یک سوال پاسخ دهند که آیا از نظر آنها تنها راه مقابله با سیاستهای غیر مردمی حکومت جمهوری اسلامی از 1357 افتادن در دامن دولتهای غربی، دریافت کمک های مالی، جوایز گوناگون و شرکت در رسانه های فارسی زبان -که بودجه آنها کاملا از طرف دولتهای غربی تامین میشود- محسوب می شود؟ آیا عملکرد آنها در این مورد خاص در جهت منافع مردم محروم، گرسنه داخل کشور بوده؟ آلبته خودخواهی، مطرح بودن و برخورداری از امکانات مالی بدون کار کردن در نگاه این افراد نوعی فعالیت سیاسی محسوب میشود؟ کجای این اعمال و روشها با دفاع از حقوق مردم ایران مطابقت داشته و دارد؟ این درست همان تله ایست که دولتها و سازمانهای غربی برای ایرانیان مخالف رژیم در خارج کشور از 1358 تا به امروز پهن کرده اند. آیا نمی توان همزمان با مقابله با سیاستهای ضدمردمی جمهوری اسلامی به روشنی بیان کرد که دولت اسرائیل و قدرتهای غربی در راس آن آمریکا، بریتانیا، فرانسه …. و دول شرقی هیچگاه خواستار یک ایران مستقل بر پایه اصول اولیه حقوق بشر و دمکراسی و رفاه برای عامه مردم ایران نبوده و نیستند. نه در گذشته ، نه در حال حاضر و نه در آینده.
به بحث کوتاه در پاراگراف ۶ ذکر شده در بالا در خصوص آنچه دول غربی و اسرائیل در مورد َمحمد رضا پهلوی در 1357 و عدم پذیرش او، یک مرد بیمار و در حال مرگ آنهم بعد از بیش از 30 سال خدمت به منافع غرب در ایران توجه شود. این موضوع خصوصا باید مورد توجه فرزند ایشان، رضا پهلوی و جناح سلطنت طلب که چشم به همین دول غربی و اسرائیل برای نجات ایران دوخته اند، قرار گیرد. 45 سال از 1357 گذشته و سالهای بیشتری نیز میگذرد و شکست این راه و روش سیاسی در مسیر منافع غرب و اسرائیل کاملا آشکار است. حتی اگر روزی این مسیر غیر مردمی به سقوط رژیم حاکم در ایران منجر شود، غرب و اسرائیل اولین برنده آن خواهند بود. تنها با حرکتهای مردمی، مدنی و بدون دست دراز کردن به غرب و اسرائیل “شاید” بتوان در احقاق حقوق مردم ایران و ایجاد یک حکومت مستقل و در جهت منافع احاد ملت گامهایی برداشت. گفتم “شاید” چون عوامل بسیاری در این امر دخالت دارند و موانع بسیاری در راه است. از جمله اینکه غرب و اسرایل به چیزی جز منافع خود و تحت سلطه کشیدن مردم محروم در سراسر جهان قانع نیستند.
۸- یک تجربه شخصی و نتیجه گیری کوتاه
در خاتمه این مقاله بد نیست به یک تجربه شخصی در تایید خصوصیت ضدانسانی دولت اسرائیل که موضوع اصلی این مقاله بوده، اشاره شود. چندین سال پیش رئیس فلسطینی مرکز برنامه توسعه در دانشگاه بتلهم در اورشلیم که تحت کنترل بخش “خودگردان فتح فلسطین” بوده از طرف رئیس یکی از دانشگاه ها و سازمانهای تحقیقاتی فرانسه که نیازی به ذکر نام او در این جا نیست با من تماس گرفت که در برنامه تدریس دانشگاه با آنها برای مدتی همکاری کنم که طبیعتا پذیرفتم. تمام مسائل برنامه آموزشی انجام شد. موضوع مسافرت و هزینه آن نیز که توسط بخش فرهنگی گنسولگری فرانسه انجام شد. برای دریافت مجوز سفر به اسرائیل با در دست داشتن تمام مدارک اداری و بلیط پرواز رفت و برگشت به کنسولگری اسرائیل مراجعه کردم. در مراجعه اول مدارک اداری ارائه شد. برای بار دوم و سوم برای دریافت ویزا به کنسولگری اسرائیل مراجع کردم، گفتند که درخواست در حال رسیدگی است. درست دو سه روز قبل از پرواز مجددا به آنها مراجعه کردم و اینکه کلیه برنامه آموزشی و مسافرت باید سریعا انجام شود. خانم مسئول بعد از یکی دو بار رفت و آمد گفت چرا نمی آیی برای ما کار کنی. در ابتدا چون متوجه منظور او نشده بودم در جواب گفتم که شما افراد متخصص بسیاری دارید و نیازی به دیگران نیستد. ولی این خانم گفت غیر از قبول این شرط امکان سفر به سرزمینهای فلسطین وجود ندارد. در این خصوص با بخش فرهنگی فرانسه در اورشلیم که برنامه سفر را فراهم کرده بوده تماس گرفتم که راه حلی پیدا کنند. با کمال تعجب گفتند که ما هم از پس دولت اسرائیل برنمیآییم ؟ بناچار بعد از حدود یکی دو ماه برنامه ریزی، این مسافرت آموزشی کلا کنسل شد. این تجربه شخصی نشانگر آنست که آنچه درباره دمکراتیک بودن سیاستهای اسرائیل در رسانه ها و مجامع عمومی گفته میشود برای تحمیق مردم بوده و نه تنها واقیعت ندارد، بلکه برعکس دولت اسرائیل از انجام هر اقدام غیرقانونی در جهت دستیابی به منافع خود، ابایی ندارد. رفتار دولت اسرائیل با فلسطینیان و کشتار و دستگیری هزاران کودک ، زن و پیر و چوان نه تنها در غزه بلکه در سراسر سرزمینهای محدود تحت کنترل فلسطینی بخوبی نشانگر رفتار غیر انسانی دولت و ارتش اسرائیل بوده. ترورهای متعدد رهبران سازمانهای فلسطینی از سازمان فتح و گروههای وابسته به “جرج حبش و نایف حوادمته” در چند دهه اخیر در خارج اسرائیل نیز کاملا بیانگر سیاستهای ترورستی این کشور بوده.
در این مقاله سعی بر آن بوده که تنها بخشی از منابع و مدارک که در اختیار نگارنده بوده، ارائه شود و از شعار و کلی گویی و سیاسی بازی خودداری شود. چون به عقیده نگارنده شاید تنها راه مقابله و یا راه حل تاثیرگذار در مقابله با سیاستهای ضد انسانی ارائه استدلال و افشاگری مستند بر اساس منابع موثق بوده. بر همین اساس میتوان گفت که “کارنامه اسرائیل اگر سیاهتر از جمهوری اسلامی نباشد دست کمی در این خصوص نداشته. جای هیچگونه شک و شبهه ای در سیاستهای غیر انسانی و آپارتاید اسرائیل وجود ندارد. با یک تفاوت که اسرائیل از حمایت تمام جانبه قدرتهای غربی خصوصا آمریکا از بدو تاسیس برخوردار بوده. به همین جهت، از ابتدا روی هر گونه مطرح بودن، مصاحبه و حضور در رسانه ها از جمله فارسی زبان وابسته به غرب را خط کشیده تا بتوان گوشه ای از واقعیات را آزادانه بیان کرد”.
پانوشت ها
1. Création d’un Foyer National juif en Palestine et obtenu un mandat de la SDN (Société des Nations) sur ce territoire.
2. Balfour Declaration of 1917 in the name of Arthur BALFOUR-The Foreign Secretary of Great Britain.
3. متن اصلی نامه وزیر خارجه وقت بریتانیا (آرتوربالفور) به “لرد روچیلد” ثروتمند معروف اسرائیلی و بریتانیانی به تاریخ 2 نوامبر 1917
همچنین به وب سایت “پروژه بالفور” که توسط “ونسان فین ” مدیریت میشود می توان مراجعه کرد. لینک درپانوشته 4 زیر ذکر شده.
4. “Vincent FEAN”– Balfour project – Peace, Justice and Equal Rights in Palestine/Israel
https://balfourproject.org/tag/vincent-fean/
5. Israeli Settlers (ENG)/ French (Colons Israeliens) (FR)
6. “Commission PEEL”
7. “Survivre GAZA- DR Mohamed Al- RANTISSI »2015- Information collected by Dr. Christopher OBERLIN and Jacques -Marie-Bourget »
8. Gaza Strip (Eng) /(Banda de Gaza) )(Fr)
9. ” Gaza crisis: General Assembly adopts resolution calling for ‘humanitarian truce’, civilian protection
https://news.un.org/en/story/2023/10/1142932 https://twitter.com/UN_News_Centre/status/1717992371906839005/photo/2
-
- 10. به جز آمریکا ، اسرائیل ، اتریش ، چک ، مجارستان و کرواسی که به این قطعنامه بر اساس سیاست دولتتهای خود به این قطعنامه رای دادند. به احتمال قوی می توان گفت که کسی اسم 8 کشور دیگررا که به این رای منفی دادند ، تاکنون نشنیده است. لذا میتوان گفت این آراء توسط اسرائیل و آمریکا خریداری شده. خوانندگان علاقمند میتوانند به پاوشته بالا و و لینک مربوطه و تابلو کشورهای رای دهنده مراجعه کنند.
11. B’Tselem – The Israeli Information Center for Human Rights– Statistics on Palestinian minors in Israeli custody. https://www.btselem.org/about_btselem
https://www.btselem.org/statistics/minors_in_custody
12. Middle East Monitor¸https://www.middleeastmonitor.com/20230520-number-of-female-palestine-prisoners-in-israeli-jails-rises-to-34/
13. Israel / OPT Update (3 November 2023) – OCHA Services – Relief Web and OHCHR source.
https://reliefweb.int/report/occupied-palestinian-territory/israel-opt-update-3-november-2023
-
- 14. خبر گزاری رویترز
15. Israel’s Intel Minister Urges Iran Opposition To Unite Against Regime- Thursday, 09/07/2023 – ” https://www.iranintl.com/en/202309078068
16. رابطه سی ای ا ، ساواک و موساد با فرقان Cohen, R.A. (2015). The CIA, SAVAK, and Mossad Connections with the Forqan. In: Revolution Under Attack. Palgrave Macmillan, New York. https://doi.org/10.1057/9781137502506_5
“چطور سی ای ا و موساد کمک به پایه گذاری ساواک نمودند. “
How CIA, Mossad helped form Savak. 2016 November 11
17.”Uri Lubrani” – “ Israeli Ambassador in Iran just before the 1979 Revolution.
18. The Shah of Iran and SAVAK (1976) | 60 Minutes Archive. In 1976, Mike Wallace interviewed Iran’s Shah Mohammed Reza Pahlavi
لینک زیر مربوط به بخش 13 دقیقه ای مصاحبه شاه با خبرنگار معروف آمریکایی بوده.
https://www.youtube.com/watch?v=9RH2wXQtFdo
Top Iranian military officials Hassan Toufanian and Bahram Ariana with some Israeli officers in headquarters of Israel Defense Forces in 1975 (State of Israel via Wikimedia Commons)
