برخی از دوره های تاریخ یک کشور به طور خاص سیاه و سخت به نظر می رسد. در چنین دورانی است که یا می توان به محاق سکوت و ناامیدی فرو رفت و روند نابودی را با افسردگی و تسلیم همراهی کرد و یا می توان قد برافراخت و زنده ماند و امید را حفظ کرد. شاید یکی از راه های این حالت دوم همانا ترسیم دورنمایی باشد که به عنوان نوری از آینده بر تاریکی کنونی بتابد و انسان ها را به مقاومت و تلاش تشویق کند.
کشورمان ایران اینک سخت نیازمند چنین مهمی است تا بتوان، به واسطه ی آن، این فکر را در هموطنان تقویت کرد که فردایی بهتر ممکن و حتی در دسترس است. ایرانی که قابل مقایسه با جهنم سیاه و مرده سالاری آخوندی-پاسداری نیست و برعکس روشن و زیبا و پویا و زنده است. این نوشته تلاشی است برای این کار. به ترسیم یک ایران متفاوت می پردازد که هر چند در حال حاضر از آن بسیار فاصله داریم اما هنوز ممکن و میسر است و نیاز به جمعی باورمند دارد.
برای نموداربخشی به این فردای روشن، در این نوشتار، به طور عمد، تصمیم گرفته ایم که از ضمیر «ما» برای اشاره به فاعل و عامل سازنده ی آن استفاده کنیم. این امر می تواند به خواننده حس مشخص تر و ملموس تری از مجریان و سازندگان این کشور بهتر و زیباتر بدهد و کمتر خصلت رویاپردازانه، آرزوگونه و انتزاعی را بازتاب بخشد. «ما» در این مقال به معنای افرادی است که توانایی تغییر را در خود می بینند و فقط نیاز به پشتیبانی و همراهی توده ها دارند تا بتوانند به این اقدام تاریخی همت گمارند.
در عین حال این «ما»، دست کم در این نوشتار، در چنبره ی انحصارگرایی سیاسی گرفتار نمی شود و دایره ی دربرگیرندگی خود را شامل تمام آن نیروهای سیاسی می کند که از چند خصوصیت ساده برخوردارند: درد و رنج انسان ایرانی را باز نمی تابند، وابسته ی به بیگانه نیستند و تصمیم دارند دیگر دوگانه ی پیوسته ی فقر و استبداد را بازتولید نکنند. این «ما» این بار نیرویی است که نمی خواهد به قدرت برسد تا عقده های آشکار و پنهان اجتماعی و طبقاتی خود را در شیوه و روش حکومتگری خویش به کار بندد و با محروم ساختن جامعه از آزادی و رفاه، به این عقده ها و خشم ها و انتقام جویی هایش بپردازد. «ما» در این جا یک نیروی معمول و متعارف و معقول است که می خواهد ویرانستان ایران را آباد کند.
البته این ها خصلت های ماهوی و جوهری این نیروهاست اما این که خوانندگانی بخواهند چنین نیرویی را در عبارات معروف «دمکرات»، «آزادیخواه»، «لائیک» و امثال آن بگذارند، خللی در ایده ی ضرورت سالم بودن نیروی سیاسی جایگزین به وجود نمی آورد. هر عنوان و گرایش سیاسی که بر این «ما» سوار باشد نباید سبب شود که جنس آن از وی را از دنبال کردن ارزش های اخلاق انسانی و نیز عشق به سربلندی ایران دور دارد.
اینک با این توضیح در مورد این که منظور از «ما» در این جا هر نیروی سیاسی مردمی است که عزت و بلندی و رفاه و قدرت ایران و ایرانی را می خواهد با هم به سراغ ترسیم این افق بهتر می رویم، افقی که برای تحقق نیاز به همت و فداکار دارد تا قدرت از رژیم ضد ایرانی کنونی به «ما» منتقل شود.
ما اگر به قدرت برسیم
۱- نخست در صدد خواهیم بود که مرزهای ایران را از حیث امنیت و کنترل در اختیار بگیریم تا کسی اجازه ورود و خروج غیر قانونی و شرکت در اقتصاد زیرزمینی و قاچاق را نداشته باشد.
۲– در داخل شهرها با کمک مردم و نیروهای انتظامی امنیت را برقرار کنیم به نحوی که شهروند ایرانی نگران جان و مال خود نباشد.
۳– پول ملی را مورد بازبینی قرار داده و بر اساس کار تخصصی پول جدیدی را که بتواند زیربنایی برای ارزش دهی به واحد پول ملی باشد جایگزین ریال بی ارزش کنونی خواهیم کرد.
۴– کلیه ی ثروت های بربادرفته ی مردم ایران را لیست و ثبت کرده و یک نهاد تخصصی و توانمد را با ماموریت احیا و اعاده ی آنها با اختیارات کافی برپا خواهیم ساخت.
۵– فساد اداری و دولتی را به عنوان یک واقعیت زشت پذیرفته و برای آن با کمک هیئت های کارشناسی ریشه یابی کرده و راه های مقابله و تصحیح را تا مرز بی نیازسازی کارکنان دولت از توسل به ارتشاء و فساد به پیش خواهیم برد.
۶– رسانه های غیردولتی را آزاد ساخته و به هرکس اجازه خواهیم داد که بتواند بدون ضربه زدن به وحدت ملی کشور آزادانه حرف خود را بزند.
۷– رسانه های دولتی را به کار حرفه ای دعوت کرده و وظیفه ی اصلی آنها را اطلاع رسانی بی غرض و آگاهی رسانی آموزشی قرار خواهیم داد.
۸– از فعالان اقتصادی تولید گر و کارآفرین حمایت کرده و به آنها وام های مناسب و کاهش مالیاتی اعطاء خواهیم کرد. در این میان شکل تعاونی را به خاطر کارکرد توامان اقتصادی و اجتماعی به طور گسترده مورد حمایت قرار خواهیم داد.
۹– نظام مالیاتی عادلانه، مفید و واقع گرا را بر کشور حاکم ساخته و اختیارات و امکانات لازم برای اخذ منظم کلیه ی مالیات ها ساماندهی می کنیم.
۱۰– از تمامی ایرانیانی که در رژیم آخوندی دچار ظلم و ستم و اجحاف شده اند با تشکیل کمیسیون های حقیقت یاب اعاده ی حیثیث و جبران خسارت خواهیم کرد.
۱۱– کلیه متخلفین و مجرمانی که دستشان به خون و یا ثروت مردم ایران آلوده است را با رعایت نکات حقوقی و انسانی به محاکمه و مجازات خواهیم رساند.
۱۲– حکم اعدام و نیز اجازه شکنجه ی جسمی و روحی را از سیستم قضایی و انتظامی حذف خواهیم کرد.
۱۳– مشکلات زیست محیطی مانند کمبود آب، فرونشست زمین، نابودی جنگل ها و رودخانه ها و تالاب ها و امثال آن را بدون فوت وقت فهرست و براساس سیستم تعیین ارجحیت بر مبنای دو عنصر اضطرار و اهمیت رتبه بندی کرده و کلیه امکانات کشور را برای پرداختن به آنها بسیج خواهیم کرد.
۱۴– به کلیه دانشگاه های کشور، با همکاری وزارت آموزش عالی، درجه ی قابل توجهی از خودمدیریتی و استقلال اجرایی و اختیارات فراوان در زمینه ی تهیه محتوای مفید و موثر آموزشی خواهیم داد.
۱۵– کلیه ی برنامه های درسی مدارس مورد بازبینی وزارت آموزش و پرورش قرار گرفته و محتوای مذهبی، خرافی و نیز ضد علمی از آنها، به نفع روزآمدسازی علمی و تخصصی کتاب های درسی، حذف خواهند شد.
۱۶– به تمامی اجبارهای مذهبی در حوزه های حجاب، موسیقی و امثال آن پایان بخشیده و رعایت اخلاق اجتماعی را به آموزش و مدیریت از پایین با اتکاء به بازسازی هنجارهای اجتماعی بر مبنای اخلاق انسانی و ارزش های ایرانی خواهیم سپرد.
۱۷– فضای سیاسی کشور را باز کرده و به احزاب و سازمان های سیاسی حق فعالیت آزاد و با حمایت قانون را خواهیم داد.
۱۸– به فراخور پیشرفت اوضاع و استقرار امنیت تمامی درصدد خواهیم بود تا انتخابات لازم برای تغییر قانون اساسی، انتخاب مجلس و دولت جدید در فضای دارای امنیت و آزادی تدارک دیده شود.
۱۹– اقتصاد کشور را به سوی تولید و تامین نیازهای حیاتی ملت و سپس تولید برای صادرات هدایت خواهیم کرد و در این زمینه از «الگوی توسعه ی پایدار» پیروی خواهیم کرد.
۲۰– روابط دیپلماتیک کشور با دولت های همسایه و کشورهای دیگر جهان را بر مبنای حفظ احترام متقابل و تامین منافع ملی برنامه ریزی و اجرا خواهیم کرد.
۲۱– مدیریت همه گیری ها و بهداشت عمومی را به دست کارشناسان و متخصصین سپرده و با امکانات دولتی از ابتکارها و اقدامات آنها حمایت خواهیم کرد.
۲۲– کار بازسازی زیرساخت های اقتصادی و خدماتی و رفاهی در چارچوب برنامه های اقتصادی کوتاه، میان و دراز مدت تدارک می بینیم تا دولت های منتخب بعدی بتوانند برای اجرایی کردن این برنامه های بازسازی بنیادین اقتصاد کشور تلاش کنند.
۲۳– فضای جامعه و روابط اجتماعی را با مشارکت مردم و به ویژه هنرمندان، ورزشکاران، سازمان های غیر حکومتی و ابتکار عمل های مختلف شهروندی و محلی تلطیف و بازسازی کرده و آشتی اجتماعی و ایجاد همبستگی مردمی قوی در سطح کشوری را تشویق خواهیم کرد.
۲۴– به استان های محروم ایران رسیدگی های خاص کرده و نوعی از مدیریت مشارکتی محلی با یاری دولت در استان های مختلف را مستقر خواهیم ساخت.
۲۵– فضای سالم اقتصادی و اجتماعی و تامین امنیت را به زمینه ای برای جذب نیروی انسانی و ذخایر مالی ایرانیان خارج از کشور تبدیل کرده و سعی در بازسازی اعتماد شهروندان ایرانی به آینده ی خود خواهیم کرد.
۲۶– مقابله ی فعال و جدی در زمینه ی انواع اعتیادها و سایر ناهنجاری های اجتماعی را با تکیه بر کار کارشناسی، برخورد انسانی و تغییرات زیربنایی برنامه ریزی و اجرا خواهیم کرد.
۲۷– جداسازی دین از حوزه ی سیاست و حکومت را با جدیت و بدون خشونت و اهانت اجرایی کرده و هر گونه راه میانبر برای بازگشت مذهب به حکومت را خواهیم بست.
۲۸– هنر و فرهنگ و ورزش را به طور گسترده و نهادینه مورد حمایت جدی قرار داده و آزادی و خلاقیت را مورد پشتیبانی قرار خواهیم داد.
۲۹– با حذف بسیاری از آنها، تعدد نهادها و نیروهای نظامی، انتظامی و امنیتی را به حداقل رسانده و تلاش خواهیم کرد تمامی این نیروها با قدرت و کیفیت در خدمت تامین امنیت مردم باشند.
۳۰– نهادهای مفت خور و فاقد کارکرد برای کشور ویران شده را حذف و بودجه ی آنها را به تامین نیازهای معیشتی و صنفی و فعالیت های زیرساختی اختصاص خواهیم داد.
۳۱– از تمامی نهادهای صنفی و حرفه ای به ویژه سندیکاهای کارگران و کارمندان حمایت کرده و برای آنها آزادی عمل و پشتیبانی قانونی فراهم خواهیم ساخت.
۳۲- به تمامی اشکال غیرقانونی و غیراخلاقی رابطه ی کارگر و کارفرما در زمینه های تعیین حداقل دستمزد یا نوع قرارداد کار و یا تامین امنیت کارگران خاتمه داده و قانون کار جدید را با حضور نمایندگان واقعی کارگران تدوین خواهیم کرد.
۳۳- به برخوردهای ناسالم و فراقانونی نیروهای انتظامی با مردم خاتمه بخشیده و روابط سالم میان آنها با شهروندان را در چارچوب رعایت کرامت انسانی و حقوق شهروندی تدوین خواهیم کرد.
۳۴– به ستم مضاعف بر زنان خاتمه داده و کلیه ی قوانین تبعیض برانگیز میان زن و مرد را لغو و به جای قوانین شهروندمدار و برابر مستقر خواهیم ساخت.
۳۵– اقدامات ویژه و ضرب العجلی برای بیرون کشیدن میلیون ها ایرانی از زندگی نابسامان و فقر زده را در دستور کار خواهیم داشت و به پدیده هایی مانند کارتن خوابی، کودکان خیابانی، تن فروشی و امثال آن خاتمه می بخشیم.
آری، این ها فقط نمونه ای از کارهایی است که «ما» اگر به قدرت برسیم، از ساعتی بعد از استقرار نظم و امنیت در کشور، آغاز خواهیم کرد و تمام امکانات و نیروهای در اختیار دولت را برای آغاز هر چه سریعتر یکایک موارد فوق و بسیاری از موارد مشابه دیگر به خدمت خواهیم گرفت.
برای چنین کاری نیاز داریم به این که قدرت را از رژیم کنونی خلع کنیم و آن را به دست گیریم. جهت انجام این مهم نیز نمی توانیم منتظر هیچ نیروی نجات بخش خارجی و یا موهومی جز خود باشیم. این البته مبارزه ای است که پرهزینه خواهد بود. اما اگر چنین ایران سیاهی را نمی خواهیم و این فردای روشن و زیبای ترسیم شده را می طلبیم، چاره ای نداریم جز این که این هزینه را با جان و مال خود پرداخت کنیم. مثل هر ملت آزاد و مرفه دیگری، ما نیز باید بجنگیم و آزادی و رفاه را برای خود به دست آوریم.
پس، تابلو به تمامی سیاه نیست. کورسوی امید به دستیابی به یک ایران بهتر در دل شب سیاه وطن وجود دارد. می ماند که آیا ما ایرانیان آن را می خواهیم یا خیر. حالا دیگر همه می دانند که اگر «ما» به قدرت برسیم، چه می کنیم. انتخاب با ماست.#
——————————
برای دنبال کردن برنامه های تحلیلی نویسنده به وبسایت تلویزیون دیدگاه مراجعه کنید: www.didgah.tv
برای اطلاع از نظریه ی «بی نهایت گرایی» به این کتاب مراجعه کنید: «بی نهایت گرایی: نظریه ی فلسفی برای تغییر» www.ilcpbook.com
آدرس تماس با نویسنده: korosherfani@yahoo.com
