تحلیل روز:
اعدام مخالفان از ترس مخالفت
تصور این که رژیم اسلامی آدم نکشد سخت است، اما تصور این که در شرایط پادرهوای خود چرا می کشد پاسخی ندارد جز این که بیانگر ضعف و استیصال آن است. اعدام زانیار و لقمان مرادی و رامین حسین پناهی نشان از وحشتی دارد که در عمق وجود نظام نهفته و خبر از این می دهد که می دانند رفتنی هستند، پس باید نشان دهند که وحشت سرنگونی در وجود آنها جای نیافتاده است؛ و چه ابزاری بهتر از قتل عام بیگناهان برای این منظور.
اقدام دیگری که فرضیه ی اعدام از سر وحشت را دامن می زند حمله سپاه به مقر حزب دمکرات کردستان و حزب دمکرات کردستان ایران در خاک عراق است. این نیز به خوبی نشان می دهد که رژیم از پاسخ گویی به اعدام ها به شدت هراس دارد.
امرز برای تمام ایرانیان مسلم شده است که رژیم تا هست می کشد و وقتی نمی کشد که نباشد. پس باید با آن تعیین تکلیف کرد. این اعدام ها تودهنی محکمی هستند بر دهان همه ی آنهایی که می گویند با نرمش می توان رژیم را نرم کرد. کسانی که این را می گویند یا ناآگاهند که بهتر است سکوت کنند یا همدست جنایتکاراند که هرگز برای دفاع از رژیم سکوت نمی کنند.
بخش آگاه جامعه می داند که مبارزه ای سهمگین برای پایان بخشیدن به عمر رژیم در پیش رو دارد و از حالا خود را برای آن نبرد سنگین و پرحادثه آماده می سازد. #
