اطلاعیه کارگران گروه ملی فولاد اهواز
با سلام و دعای خیر
*توهینی بس بزرگ*
پرداخت حقوق،فقط یکماه آنهم به گروهی از همکاران!!!*
لطفا بگویید دزدها باز گردند.
تمام کارگران فعلی شرکت گروه ملی که زمانی نیروی پیمانی بودند دوران سیاه و مشقت بار حکومت پیمانکار و بیگاری عارض از قرارداد پیمانکاری را به یاد دارند.
دورانی که با وضعیت برده داری تفاوت چندانی نداشته و اگر کارگر معترض میشد همچون برده معترض مورد مجازات و تحقیر قرار میگرفت با این تفاوت که شلاق قرن بیستم از آن شکل سنتی خود به شکل خودکار تغییر شکل داده و ضربات تازیانه ها به شکل جریمه و کسر از حقوق و اضافه کار بر چهره غم زده کارگر نمایان میشد.
دورانی که با التماس از پیمانکار خواهش میکردیم که اجازه بدهد مقداری بیشتر برایش بیگاری (اضافه کار) بکشیم و اگر لطفش شامل حال ما میشد ۱۲۰ساعت بیگاری و به عبارتی ۴۵ روز کار سخت در یک ماه عاید کارگر میشد.
در این دوران با اینکه سنگینی اصلی کار بر شانه های کارگران پیمانی بود ولی همین کارگران شریف، در تقسیم ارزاق همیشه نصف سهمیه پرسنل رسمی را دریافت میکردند.
در آن دوران از سال ۸۷ لغایت ۹۰ تقریبا اوضاع و تولید شرکت براه بود ولی با این حال حرف ورشکستگی شرکت و تعطیلی قطعی آن ورد همیشگی زبان پرسنل رسمی بود تا اینکه شرکت تدبیر منصور نسبت به خرید آن اقدام نموده و شرکت گروه ملی صنعتی فولاد اهواز دوران اوج و شکوفایی خود را تجربه میکند.
در این دوران نعمت فراوان بوده و تمام انبارهای مواد اولیه مالامال از شمش و انبارهای محصول جایی برای تولید جدید نداشتند.
دیوارهای شرکت هر هفته و هر روز مزین به بنرها و آگهی های تبریک به جهت ثبت رکورد جدید تولید در بخشهای مختلف بودند.
فروش در سطوح بسیار کلان و بدون وقفه در حال انجام بود.
خطوط همه در حال تولید و پیشرفت مشغول به کار و انبارهای قطعات و تجهیزات مملو از مایحتاج کارخانه و خطوط تولید بود.
پرداخت حقوق هرماه و بدون استثنا روز سوم هر ماه حتی در روزهای تعطیل نیز پرداخت میشد.
علاوه بر حقوق هرماه پاداشی نقدی و ارزاق مساوات با پرسنل رسمی به کارگران اعطا میشد که این امر باعث شده بود بخش اعظم حقوق دریافتی پس انداز شده و حالا میتوانستند همچون پرسنل رسمی از خدمات فروشگاه و کلینیک درمانی شرکت استفاده کنند.
کارگر شرکت گروه ملی همه جا و در همه بانکها اعتبار پیدا کرده و ضمانتش مورد قبول واقع میشد. با وجود این تولیدات و پیشرفتهای سریع السیر و رو به جلوی شرکت مشخص شد که عوامل و مدیران این پیشرفتها همه خائن و دزد بوده و مبلغ ۳۰۰۰ میلیارد را به سرقت برده اند که با آگاهی سریع و مداخله قوه قضاییه همه اموالشان مصادره شده و خود کنترل شرکت را عهده دار شد.
پس از قوه قضاییه چند هئیت مدیره و مدیر عامل نیز تغییر کردند ولی دیگر هیچ خبری از رونق دوران مدیریت دزدها نبود. برعکس روزبروز شرکت با پسرفت مواجه شده و کارخانه ها و کورهای آنها یکی یکی خاموش شدند.
انبارها خالی از مواد اولیه شده و قحطی تجهیزات و قطعات کل شرکت را فرا گرفت.
برای ورود یک تریلی شمش باید کلی منت و ناز و عشوه صنایع فولاد را متحمل شویم ، صنایع فولادی که وجود امروز خویش را مدیون گروه ملی بوده و در زمان دزدها التماس فروش به ما را میکرد حالا از بالا به پایین به گروه ملی مینگرد.
اجازه فروش تولید ناچیز و نیمه جان خود را نداریم و برای حق ناچیزمان که ۴ ماه است به تعویق افتاده هر ماه باید زمین و آسمان را بهم بدوزیم،و در پایان با تقسیم بندی پرداخت حقوق،شخصیت والای پرسنل و خانواده های محترم شان به سخره گرفته میشود.
کارگری که زمانی همه جا دارای اعتباری فراوان و مستحکم بود امروزه حتی در جمع خانواده و نزد کاسبان محل هم هیچ اعتباری ندارد،و از طرف خود مدیران ارشد بانک ملی و شرکت با این نحوه پرداخت تحقیر میگردد.
براستی چه تفاوتی بین گروه ملی ورشکسته تحویل گرفته شده توسط تدبیر منصور و گروه ملی ورشکسته شده تحویل گرفته شده توسط بانک ملی وجود دارد؟
آیا پول بانک ملی کمتر از دارایی های شرکت تدبیر منصور است که توانایی راه اندازی چنین شرکتی با محصولات متنوع و پر سود را ندارد یا باید در نوع و تفاوت بین مدیریتهای هر دو مجموعه به دنبال پاسخ بود؟
در هر صورت علت هرچه بوده در زمان دزدها حال ما بسیار بهتر بود.!!!
و در پایان:
اعلام میکنیم که در وحله اول و مهمتر از همه مسائل،امر تولید،فروش محصولات و ورود مستمر مواد اولیه و حیات شرکت مورد نظر تمامی پرسنل میباشد و پرداخت حقوق نیمی از همکاران،را توهینی بس بزرگ به مقام و منزلت خود میدانیم،بهمین منظور فردا صبح با حضور متحد و کامل خود اعم از مدیران،سرپرستان،همکاران تمامی واحدهای اداری،مالی،تولیدی،بار دیگر صدای اعتراض خود را نسبت به وضعیت مبهم و اسفبار شرکت را فریاد زده و به مسئولین امر گوشزد خواهیم کرد
