دونالد ترامپ با اعلام خروج آمریکا از برجام، پیامی نیز به کره شمالی فرستاد. چند هفته مانده به ملاقات ترامپ و کیم، دلایل زیادی برای ابراز تردید در موفقیت مذاکرات صلح وجود دارد.آنچه در دولت کنونی آمریکا روی می‌دهد، می‌تواند برای دانشجویان ترم اول روانشناسی، درس اختلاف‌نظرهای جمعی باشد. تنها چند ساعت پس از آن که رئیس جمهور آمریکا از توافق اتمی با ایران خارج شد، وزیر خارجه ایالات متحده به پیونگ یانگ رفت. ماموریت مایک پمپئو این بود که به کره شمالی بگوید از ساخت سلاح اتمی دست بکشید تا تحریم‌های‌تان را کاهش ‌دهیم و به شما حمله نکنیم. اما بی‌اعتمادی و سوءظن عمیقی در پیونگ یانگ نسبت به واشنگتن وجود دارد. یک نمونه بارز آن، تصمیم ترامپ در خروج از برجام و پشت پا زدن به یک توافق چندجانبه. خروج آمریکا از برجام می‌تواند رئیس جمهور کره جنوبی را نیز نسبت به چشم‌انداز تلاش‌هایش بیمناک کند. "کیم جائه این" در ماه‌های گذشته از هر اهرمی برای به حرکت در آوردن روند صلح در شبه جزیره استفاده کرده است. هر چند او هنوز موضعی در قبال تصمیم ترامپ نگرفته، اما شاید از خود سوال کند که آیا ممکن است ترامپ، توافق احتمالی مربوط به شبه جزیره کره را هم زیرپا بگذارد؟ به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوند کارشناسان آمریکایی با نگاه انتقادی به تصمیم ترامپ از جمله می‌گویند: «چطور کیم، حاکم کره شمالی، می‌تواند به ترامپ اعتماد کند در حالی که به یک توافق جمعی که دیگران به آن پایبند مانده‌اند، خودسرانه پشت می‌کند؟» این متن توئیتی است که آنتونی بلینکن، معاون وزیر خارجه آمریکا در دولت اوباما نوشته است. ویپین نارانگ، کارشناس سیاسی از انستیتو تکنولوژی ماساچوست هم می‌گوید: «اوضاع کنونی به وضوح یادآور شکنندگی توافق‌های سیاسی‌اند؛ در حالی که سلاح اتمی به صورتی دایمی مخل امنیت است.» الگوی لیبی مواضع و پیام‌های کره شمالی تا کنون این بوده‌اند که خلع سلاح هسته‌ای مستلزم توافق صلح با آمریکاست. اما اینک و پس از تصمیم ترامپ در مورد برجام، نسبت به منویات وزارت خارجه ایالات متحده در تصمیم‌گیری برای سرنوشت شبه جزیره کره با تردید نگاه می‌شود. جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ، اواخر ماه آوریل اعلام کرد که مدل لیبی را برای خلع سلاح اتمی کره شمالی پیاده خواهد کرد. معمر قذافی، رهبر لیبی تحت فشار دیپلماتیک غرب، در سال ۲۰۰۰ برنامه اتمی این کشور را کنار گذاشت و بولتون اشاره‌ نمی‌کند که رژیم لیبی در سال ۲۰۱۱ با عملیات نظامی غرب سقوط کرد و قذافی هم به دست گروه‌های مسلح داخلی کشته شد. اتفاقا الگوی لیبی یک دلیل اساسی است برای این که تندروها در پیونگ یانگ از برنامه اتمی دست نکشند و آن را به هر قیمت و برای امنیت خودشان هم که شده ادامه دهند. ناشی‌گری‌ مقامات ارشد دولت آمریکا در اظهارنظرهایشان نیز مزید بر بی‌اعتمادی‌ها شده‌اند. مثلا وقتی مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا در بازگشت از پیونگ یانگ با خبرنگاران صحبت می‌کرد، کیم جونگ اون را "جناب اون" نامید. غافل از آن که نام فامیل رهبر کره شمالی کیم است.