*
ایران به یک تغییر بنیادین، مفید و هدفمند نیاز دارد. وضعیت کشور به گونه ای است که برای هدایت جامعه به سوی این چنین تغییری فقط می توان به روی قشری آگاه حساب کرد. این قشر -که ما آن را «یک درصد» برآورد می کنیم- باید مجهز به تصویری روشن درباره ی آن چه در ایران می گذرد باشد و نیز آن چه می تواند و باید در ایران بگذرد، تا توان هدایت و رهبری این جریان را به دست آورد.
آن چه در زیر می آید یک روایت ساده سازی شده از شرایط و موضوعات پیچیده ی کنونی و آینده ایران است. این یک تصویر عمومی از اوضاع حاضر و گام های احتمالی آینده است که در این جا به طور عمد از ورود به جزییات آن خودداری کرده ایم. این متن به نوعی ترسیم نقشه ی راه از حالا به بعد است با در نظر گرفتن نکات اصلی و راهبردی.
**
۱. پنج بحران عمده در کشور حاکم هستند که از طریق تشدید متقابل خویش در حال بردن ایران به سوی یک فاجعه ی تاریخی می باشند:
a) بحران اقلیمی
b) بحران اقتصادی
c) بحران اجتماعی
d) بحران سیاسی
e) بحران فرهنگی
۲. این اوضاع نزدیک به فاجعه ناشی از عواملی متعدد است، اما عامل اصلی این بحران ها نظام جمهوری اسلامی در تمامیت خود می باشد.
۳. به همین دلیل، پیش شرط برون رفت از این بحران ها، حذف نظام جمهوری اسلامی در تمامیت خود است.
۴. حل و فصل این بحران ها برای بقای ایران و ایرانی، ضروری، اضطراری و حیاتی است.
۵. برای حذف نظام جمهوری اسلامی لازم است تمامی روش های مبارزاتی زیر به تناسب لازم ترکیب شود:
a) اعتراضات مدنی، صنفی، معیشتی و اجتماعی
b) اعتصابات صنفی و حرفه ای
c) مبارزه ی قهر آمیز مردمی
۶. مبارزه ی منجر به براندازی احتیاجی به حضور «تمام ملت» ایران ندارد. حضور همان تعداد از مردم که سبب سرنگونی نظام شود کافیست.
۷. براندازی نیازی به «اتحاد گسترده»ی سازمان های سیاسی ندارد. همین که جریان متشکلی باشد که مبارزات برای سرنگونی نظام را در سطح کلان مدیریت و رهبری کند کافیست.
۸. برای سرنگون کردن رژیم آخوندی احتیاج به «حمایت گسترده و مستقیم کشورهای خارجی» از مبارزات براندازی مردم ایران نیست. همین که بیگانگان به نفع نظام و در مقابل قیام ملت ایران وارد عمل نشوند کافیست.
۹. مبارزات منجر به براندازی باید تا «حد کافی» به صورت ۱) سازمان یافته، ۲)هدفمند و ۳) رهبری شده باشد. حد کافی عبارت است از آن میزان که
a) منجر به سرنگونی تمامیت نظام جمهوری اسلامی شود.
b) از کشتار انتقام جویانه جلوگیری کند.
c) مانع از تجزیه ی کشور و جنگ داخلی شود.
d) قادر به کنترل اوضاع، بلافاصله بعد از سقوط نظام، باشد.
۱۰. بر اساس روش ترکیبی که در بند پنجم به آن اشاره شد، برای قیام براندازی لازم است تلاش های کمابیش همزمان زیر صورت گیرد:
a) اعتراضات گسترده تا حد اعتراضات سراسری باید اوضاع عمومی کشور را از حالت عادی خارج، رژیم را فلج و بخشی از مردم را، در حدی که برای براندازی رژیم لازم است، بسیج کند.
b) اعتصابات گسترده ی صنفی اقشار مختلف باید تا حد اعتصابات سراسری اقتصاد کشور را فلج کرده و دولت ضد مردمی را از منابع خود محروم و به سوی ورشکستگی مالی ببرد.
c) مبارزات قهر آمیز مردمی باید قادر باشد قدرت مادی نیروهای سرکوبگر مدافع رژیم را خنثی کند.
d) مراکز اصلی حکومتی باید، در یک روند از کوچک به بزرگ و از فرعی به سوی اصلی، تصرف و سران و آمران نظام توسط نیروهای قیامگر دستگیر شوند.
۱۱. بعد از تصرف مراکز حکومتی و خنثی سازی نهادهای سرکوبگر و نیروهای وابسته به رژیم، نظام جمهوری اسلامی به طور عملی سقوط کرده و منحل می شود. از این موقع کشور در اختیار دولت موقت و نیروهای مردمی تابع آن است.
۱۲. دولت موقت را همان نیرویی تشکیل می دهد که در جریان قیام براندازی با هدایت، مدیریت و رهبری مبارزات مردمی، نزد کنشگران و آن بخش از ملت ایران که در صحنه ی مبارزه فعال هستند، مقبولیت پیدا کرده و به واسطه ی مشروعیت مردمی، به طور منطقی، این نقش را هم بر عهده می گیرد.
۱۳. مسئولیت های دولت موقت بلافاصله بعد از سقوط نظام کنونی عبارتند از:
a) تامین امنیت کلیه مرزهای کشور (زمینی، دریایی و هوایی)
b) تامین امنیت داخل کشور (شهرها و روستاها در سراسر ایران)
c) در اختیار گرفتن کلیه ساختمان ها، مراکز، تاسیسات و امکانات دولتی (حفظ و نگهبانی و آماده سازی)
d) برعهده گرفتن فرماندهی کلیه ی نیروهای نظامی، انتظامی، امنیتی و اطلاعاتی (سلسله مراتب لازم)
e) تامین نیازهای خدماتی کشور: آب، برق، سوخت، مخابرات، ارتباطات، نان، درمان، حمل و نقل …
f) به راه اندازی فعالیت های ابتدایی در کشور: بیمارستان ها، ادارات دولتی، کارخانه ها، مدارس و دانشگاه ها، بنادر، فرودگاه ها و …
g) محافظت و نگهداری دستگیر شدگان حکومت سابق و کار منظم روی پرونده ی حقوقی آنها
h) مدیریت سیاست خارجی موقت کشور برای همزیستی مسالمت آمیز ضمن دفاع از منافع ملی
i) مدیریت کارآمد امور جاری کشور برای فراهم کردن شرایط ثبات و با امنیت برای انتخابات پیش رو
۱۴. بعد از اطمینان از استقرار نظم و امنیت و ثبات در کشور، دولت موقت وظایف خود را در عرصه ی سیاسی در موارد زیر آغاز خواهد کرد:
a) تامین آزادی و امنیت فعالیت احزاب و سازمان های سیاسی
b) تشکیل هئیت تخصصی برای جمع آوری مطالبات همگانی و تدوین پیش نویس قانون اساسی آینده
c) فراهم کردن شرایط مناسب برای برگزاری انتخابات مجلس موسسان قانون اساسی
d) برگزاری انتخابات آزاد مجلس موسسان با نظارت نهادهای شهروندی
۱۵. پس از انتخاب مجلس موسسان مراحل زیر انجام خواهد شد:
a) تشکیل مجلس موسسان برای بررسی پیش نویس تهیه شده ی قانون اساسی آینده و تصویب آن
b) ارائه ی قانون اساسی جدید به مردم برای اطلاع و بحث و مشورت توسط جامعه ی مدنی
c) برگزاری رفراندم مردمی تایید قانون اساسی جدید کشور با نظارت نهادهای شهروندی
d) در صورت تایید قانون اساسی جدید توسط رفراندم مردمی، ابلاغ به دولت موقت برای اجرا
۱۶. با دریافت قانون اساسی رسمی جدید، دولت موقت اجرای آن را طبق مفاد متن آغاز خواهد کرد:
a) فراهم کردن شرایط مناسب برای فعالیت احزاب و مردم برای برگزاری انتخابات پیش بینی شده در قانون اساسی جدی
b) برگزاری انتخابات آزاد پیش بینی شده در قانون اساسی زیر نظارت ترکیبی نهادهای مردمی و نمایندگان احزاب
c) اعلام نتیجه ی انتخابات، پس از شمارش آراء زیر نظر هئیت های منتخب متشکل از مردم و نمایندگان احزاب
۱۷. با اعلام نتیجه ی انتخابات، برنده‌ی آن، دولت جدید را تشکیل داده و به محض اعلام آمادگی برای تحویل گرفتن مسئولیت مدیریت کشور، دولت موقت خود را منحل اعلام کرده و کلیهی اختیارات حکومتی به دولت جدید برخاسته از نتیجه ی رای اکثریت در انتخابات ابلاغ خواهد شد.
۱۸. از این مرحله، ایران وارد یک روند تحول دمکراسی متعارف شده و به صورت یک کشور دارای نظام مبتنی بر مردم سالاری و قانون سالاری اداره شده و به سوی بازسازی و سازندگی در قالب طرح های بلند مدت متناسب با منافع ملت ایران به پیش خواهد رفت.
دفتر تولید، پژوهش و آموزش حزب ایران آباد
_________________________________________________
مقالات مرتبط
در همین مورد
