0 minutes
محمود صادقی، نماینده مجلس ایران دیروز در توییتر خبر داد که «کاوه مدنی، معاون سازمان حفاظت محیط زیست، ایران را ترک کرده است. همسر او نیز که ممنوع الخروج شده بود با رفع ممنوع الخروجی کشور را ترک کرد.» او این رویداد را «درس عبرتی برای نخبگان ایرانی مقیم خارج از کشور» دانست.
سایت انصاف‌نیوز هم گزارش داده که کاوه مدنی در جریان سفر کاری در خارج کشور، یعنی پنجمین مجمع آسیا و اقیانوسیه در تایلند، استعفا کرد. استعفایش پذیرفته شد و او برنگشت.
کاوه مدنی در نخستین توییتش پس از اعلام این خبرها، شعری از هوشنگ ابتهاج منتشر کرد: «… پای اگر فرسودم و جان كاستم / آنچنان رفتم كه خود می‌خواستم.»
«کاوه مدنی» ۳۷ساله، استاد سابق تحلیل سامانه و سیاست‌گذاری در دانشگاه معتبر «امپریال کالج» در لندن است. او در «دانشگاه فلوریدای مرکزی» در امریکا هم درس داده و جوایز متعددی در زمینه مهندسی عمران کسب کرده است. شهریور۹۶ اما او به دعوت سازمان حفاظت محیط زیست ایران برای تصدی یک پست دولتی روی خوش نشان داد، جامعه رسانه ای و علمی ایران هم به این انتصاب روی خوش نشان دادند.
کاوه زاده ۱۳۶۰ در تهران است و پدر و مادرش هر دو در صنعت آب کار می‌کردند. لیسانس خود را که از دانشگاه تبریز گرفت، مثل خیلی جوان‌های مستعد کشور عازم غرب شد. از دانشگاه «لوند» سوئد فوق لیسانس منابع آب گرفت و دکترایش در مهندسی عمران و محیط زیست را از «دانشگاه کالیفرنیا» در «دیویسِ» امریکا در سال ۸۸. در کالیفرنیا زیر نظر پروفسور «جی آر. لوند» کار می‌کرد که به خاطر آثارش در مورد مشکلات آب کالیفرنیا و سد جنجالی «هچ هچی» معروف است. مدنی جوان خیلی زود معروف شد در به کاربستن تئوری «بازی‌ها» در زمینه مشکلات مدیریت آب. موفقیت‌های کاوه یکی پس از دیگری فرا رسیدند. در سال ۲۰۱۲ از اجلاس سالیانه «انجمن مهندسان عمران امریکا» جایزه‌ای گرفت که او را «نماینده آینده جسورانه و انسان‌دوستان مهندسی عمران» معرفی می کرد. «اتحاديه علوم زمین اروپا» نیز جایزه‌ای مشابه به او اهدا کرد. سال ۲۰۱۷ هم جایزه «والتر ال. هیوبر» انجمن امریکایی مهندسان عمران را گرفت که از مهم‌ترین جوایز این حوزه در سطح جهان است.
او در طول این دوران، هر چند وقت یک‌بار به جای سوئد و امریکا، به تهران می‌آمد تا در «دانشگاه خواجه نصیر طوسی» درسی ارایه کند. حضورش در تهران جلب توجه کرد. روزنامه‌نگاران ایرانی که همیشه دنبال طرح موفقیت ایرانی‌های خارج از کشور هستند، به او جایگاهی برای ارایه نظراتش در نشریات داخلی دادند. سخن‌رانی‌های جسورانه و نوآورانه‌اش خیلی زود بین محیط زیستی‌ها آشنا شد.
مدنی به طور همزمان، هم در سطح بین‌المللی شناخته می‌شد و هم در ایران. تلویزیون «الجزیره» انگلیسی مستندی به کارگردانی «گلاره دارابی» در مورد بحران آب ایران ساخت و کاوه شد چهره اصلی آن.
در دولت اول روحانی، از مدنی دعوت شد تا مسوولیت برگزاری اولین کنفرانس بین‌المللی ایران درباره تغییرات اقلیمی را برعهده بگیرد. خرداد۹۶، روحانی که دوباره انتخاب شد، بعضی‌ها از مدنی به عنوان وزیر احتمالی نیرو صحبت می‌کردند. این پیش بینی محقق نشد اما بالاخره نوبت او هم فرا رسید و به معاونت مهمی در سازمان محیط زیست منصوب شد تا چمدان‌هایش را ببندد و عازم شهر زادگاهش شود. او در آن دوران در گفت وگویی به زبان انگلیسی، به «تهران‌تایمز» گفت: «خیلی‌ها در خارج از کشور هستند که منتظرند ببینند چه اتفاقی می‌افتد. اگر من موفق شوم، شاید ببینیم خیلی‌های دیگر برای کمک به دولت، به ایران بازگردند.»
برداشت او خوش بینانه بود. کاوه مدنی آذرماه پارسال در گفتگو با روزنامه شرق گفته بود پدر و مادرش مخالف آمدنش به ایران بوده اند: «احساس مي کردند که در حوزه سياست و دولت، خيلي چيزها ممکن است متفاوت باشد» و در فضای مجازی هم کاربران فارسی زبان با آمدن او مخالفت کردند: «همه گفتند اين نخبه کشي است. تعبير آنها اين بود که يک آدم علمي را در حوزه اجرا مي برند و او را از بين مي برند.» این تعبیرها در آن زمان بدبینانه تلقی می شد ولی بازداشت کاوه مدنی نشان داد آن برداشت ها، واقع بینانه بوده اند.
بازداشت او یکشنبه ۲۲بهمن ۹۶ رخ داد، توسط ماموران اطلاعات سپاه. دوشنبه ۲۳ بهمن، کاوه مدنی به همراه چند مامور به دفتر خود آمد و یک پیام اینستاگرامی در حضور ماموران ضبط و پخش کرد تا جو خبری پس از بازداشتش آرام شود. همان روز برخی اسناد و مدارک موجود در دفتر این مقام سازمان محیط زیست نیز از سوی ماموران ضبط و از دفتر وی خارج شد.
بازداشت او مرتبط با یک پرونده بزرگ تر بود؛ اتهام جاسوسی به فعالان محیط زیست. پرونده ای که با بازداشت چند فعال محیط زیست و کارکنان و مدیران موسسه «حیات وحش میراث پارسیان» شروع شد.
عباس جعفری‌دولت‌آبادی، دادستان تهران که روز شنبه ۲۱بهمن ماه از «شناسایی و بازداشت چند متهم مرتبط با یک پرونده جاسوسی» خبر داده بود، درباره این پرونده گفته است: «متهمان پرونده با هدایت افسران اطلاعاتی سیا و موساد ماموریت های سه گانه ای را شامل موضوعات زیست محیطی، نفوذ در جامعه علمی ایران و جمع آوری اطلاعات از اماکن حساس و حیاتی کشور از جمله پایگاه های موشکی کشور، دنبال می کرده اند» و «برخی متهمان به انجام سفرهای متعدد به سرزمینهای اشغالی از جمله به منظور شرکت در کنفرانس منارید که با حضور افسر اطلاعاتی موساد در رژیم صهیونیستی برگزار شده، اقرار و اذعان کرده اند».
مشخص نیست ارتباط کاوه مدنی با این اتهامات و افراد بازداشت شده چه بود ولی گروه خوردن نامش به این پرونده شروع حاشیه های تازه بود.
اواخر بهمن۹۶ شرایط کاری کاوه مدنی عادی تر شد و او حضور رسانه ای اش را از سر گرفت، کم جان و کمرنگ تر از قبل. حاشیه تازه اما با انتشار تصاویر یک میهمانی رقم خورد. رسانه های اصولگرا ۱۱ فروردین، چند تصویر از یک میهمانی دانشگاهی منتشر کردند و گفتند او در حال رقص و عیاشی است، تصویری که متناسب با یک مدیر جمهوری اسلامی نیست.
انتشار این تصاویر خصوصی که به احتمال زیاد یک پروژه هدایت شده از سوی نهادهای امنیتی بود، کاوه مدنی را قانع کرد که فرصتی برای بازگشت و ماندن نیست. همچنانکه مرگ کاووس سید امامی، فعال برجسته محیط زیست که در جریان این پرونده بازداشت شد و در زندان به طور مشکوکی درگذشت و ادامه بازداشت فعالان محیط زیستی، بسیاری را قانع کرده است که امکانی برای کار کردن نیست. آنها برای محیط زیست ایران کار می کردند، مقام های جمهوری اسلامی مدعی بودند برای دشمن جاسوسی می کنند، قصه ای همیشگی با قربانیان بی شمار، کاوه مدنی آخرین قربانی نیست.
مطالب مرتبط:
دانشمند ۳۶ ساله ایرانی در جنگ آب چه می کند؟
بازداشت کاوه مدنی؛ پرونده محیط زیستی ها پیچیده تر شد
کاوه مدنی کماکان تحت نظر سپاه است
Source: ایران وایر
